Yunus Arıkan; ‘‘Umut Tükenmedikçe’’ de: Bir yandan; güzel mi güzel bir İstanbul manzarası önünde ruhsal gezilere davet ettiği okurlarının düş dünyalarını zenginleştirmek isterken, bir yandan da: Dürüst, çalışkan, yürekleri sevgi dolu insanların birbirlerine sıkıca sardıkları arkadaşlık, akrabalık, komşuluk bağları sayesinde başarıya ve güzelliklere yürüyüşlerinin hikâyesini anlatıyor.Arıkan: yaşanılan tesadüflerin insanı -hiç de akılda olmayan yönlere doğru- savurup götürdüğüne dikkatleri çekerken, romanının sayfaları arasından esintileriyle gelen ve -son yıllarda çokça da özlediğimiz- insanın içini rahatlatan güven verici sesleri duyduğunuzda, kiminiz dünlerdeki dostluğu anımsayacak o günleri yeniden yad edeceksiniz, kiminiz de -belki de- hiç tanımadığınız dostluğun ne olduğunu anlamaya çalışacaksınız…” diyor