Sokrates, kendisini bir at sineğine benzetmişti.Bu bir “at sineği olma teşebbüsü”dür.Bu, insanı var saymaktır.Bu, insana olan umuttur. 99 alçağın ardından, henüz görmesen de görme olasılığın olan 100. insana duyulan umut; 99 alçağa tahammül ettiren budur. Bu, 99 alçağın içindeki mikroskobik insan parçacıklarının kazısıdır. Düşünce; kütlesini kazanamamış bir potansiyel… Varlığında cisimleşeceği toplumsal maddesini arıyor.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)