İnsana her zaman bir başkası lazımdı. İnsana insan lazımdı. Dostlar, sevgililer ve komşular. Var olduğunu hissetmesi için bir başka varlık lazımdı. Saksıda bir çiçek. Akvaryumda balık. Tasmasıyla köpek. Minderiyle bir kedi. Bizim büyük yalnızlığımız vardı. Çok büyük bir yalnızlığımız. Devasa bir fon gibi uzanıyordu hayat alanımızın gerisinde. Başımızı kaldırdığımızda onu görüyorduk. Arkamızı dönünce onunla burun buruna geliyorduk. Üzerinde yürüdüğümüzü düşünüyorduk bazen. Baş edilmezdi o. Bize bakıp gülüyordu. Bazen de kahkaha atıyordu. Acıyordu bize. Nasihat ediyordu. Sabahları yüzümüzü yıkamamız gerektiğini söylüyordu. Okula gitmemiz gerektiğinden bahsediyordu. Çoraplarımızı günlük değiştirmenin yaratacağı farktan.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)