İlk günümüzdü, demiştim sana. Sen benim toprak kokumsun. Her zaman da karşı gelmiştin toprak kokulum dememe. İkimiz de seviyorduk toprağı, ben kokusunu sen rengini. Benim için anlamı çok büyüktü toprağın. Onunla yaratılır onunla yaşardık toprak olmasa yaşayamazdık son günde de toprağı görürdük. Toprağa çizerdik sevdiğimiz her şeyi, toprağa anlatırdık en büyük derdimizi, topraktan yuva kurar toprağa anlatırdık en büyük derdimizi topraktan yuva kurar, toprağın kokusu ile huzur bulurduk. Her zaman yanımızda olsa da, bilmiyoruz değerini, kıymetini en yakın olduğumuzda, her şeyin farkına vardığımız da sonsuza kadar onunla olacağımızda bu defa da toprağın kokusunu alamıyoruz burnumuzun ucunda olsa da.