Bir ömrü yaşadık, bugüne geldik. Her anımız şiir gibi yaşanmasa da pek çok anımızı şiirleştirmeye; yüreğimizin sızısını, sızlanışını, seslenişini; aklımızın doğrularını, yanlışa karşı çıkışlarını kısacası ömrümüzü şiirlere döktük, şiirle anlattık. Üstad Âşık Veysel’in “Kim bu sırra olursa mazhar/ Bırakır dünyaya ölümsüz eser.” dediğince bu dünyadan biz de gidince geriye bu “Yaşayan Şiirler”imiz kalsın. Aşkın kâsesinde nedir bu hüner?Cayır cayır yakar, kül eder beni,Bir yudum alırım, hep başım döner,Kollarımı bağlar, kul eder beni. **Dört kitabı, dört heceyi,Hem gündüzü hem geceyi,Bu karanlık bilmeceyi,Çözen varsa bize gelsin. **Zannetme her sırrın seninle gider,Terazin kurulur, kefede biter,Mazlumlar zalimden hakkını ister,Cehennem’den evvel beni hatırla. **Ne tamâh edersin dünya mülküne,Senin de kanadın kırılır bir gün,Karşı durulur mu Hakk’ın hükmüne,İğneden ipliğe sorulur bir gün.
Kitap Yorumları - (0 Yorum)