“Bir kimse, oltasını neden, içinde tek balık olmadığını bildiği bir göle sarkıtır ve orada, o göl kıyısında oturup saatlerce bekler?” Yazsonu’nda bu soru, kahramanın ağzından bir Akdeniz kendinde sorulur. Zaman, belki bir dinlencedir, belki değildir; dönüş, belki vardır, belki yoktur, Akdeniz’in büyülü atmosferine kendilerini bir kez kaptıranlar, içinde balık olmadığını çok iyi bildikleri sulara da olta atmakta belki hiçbir sakınca görmeyeceklerdir. Çünkü aranan, ya aslında ‘bulunması istenmeyen’dir, ya da oltaya takıldığı anda, arayış sürsün diye, hemen özgür bırakılacaktır…