Muaz bin Cebel’den (r.a.) şöyle dediği rivayet edilmiştir Rasulullah’ın (s.a.s.) yanına gittiğimde, onu ayakta, namaz kılarken gördüm. Ortalık ağarıncaya kadar ayakta durdu.Sonra secde etti; ruhunun alındığını sandım. Bir süre sonra bana baktı ve: “Ey Muaz! Gördün mü?” diye sordu. Ben: “Ey Allah’ın Rasulü, evet! Senin secde ettiğini gördüm, ruhunun alındığını (öldüğünü) sandım” dedim. Rasûlullah (s.a.s.): “Niçin, biliyor musun?” diye sordu. “Allah ve Rasulü daha iyi bilir” dedim. “Allah’ın bana farz kılmadığı bir namazı kılıyordum. Derken Rabbim bana şöyle seslendi: ‘Ey Muhammedi Ümmetine ne yapacağımı biliyor musun?’ Ben: ‘Rabbim, sen daha iyi bilirsin!’ dedim. Aynı sözü üç ya da dört kez tekrarladı. En sonunda bana: ‘Ümmetine ne yapacağımı biliyor musun?’ diye tekrar sordu. Ben: ‘Sen daha iyi bilirsin ey Rabbim!’ dedim. ‘Ümmetin konusunda seni üzmeyeceğim’ dedi. Bunun üzerine ben de Rabbime secde ettim. “Rabbin şükrü kabul edendir, şükredenleri sever”