Herhangi bir kitaptan farklı olarak Kur’an’ın anlamı ile dilbilimsel cephesi ayrılmaz bir bütün oluşturur. Bir cümledeki tek bir kelimenin konumu, deyimlerinin ritmi ve sesi ile sözdizimsel yapısı, bir mecazın fark edilemeyecek şekilde pragmatik bir ifadeye dönüşmesi; sadece belagat için değil, aynı zamanda söylenmeyen, fakat açıkça kasdedilen fikirleri ima etmenin bir aracı olarak sese ilişkin vurguların kullanılması… işte bütün bunlar Kur’an’ı son tahlilde eşsiz ve tercüme edilemez kılar. Nitekim bu gerçek, birçok eski mütercim ve bütün alimler tarafından vurgulanmıştır.