Salâ’nın ne şekilde ve nasıl uygulama alanı bulduğu tarih boyunca farklılıklar arz etmiştir. Aslolan salâ getirmek olmakla birlikte bunun şekli ile ilgili hârici unsurlar zamandan zamana, toplumdan topluma farklılık gösterebilmiştir. Nitekim salâ Hicri 254/Miladi 868 yılma kadar daha çok lafzî düzeyde yapılmaktayken bu tarihten sonra salâtü selâmın daha müzikal bir form kazandığı görülmektedir. Bu sürecin devamı olarak salâ, dinî mûsikîmizin önemli unsurlarından bir tanesi hâline gelmiş ve farklı şekillerde yapılan salât ve selamlar, müezzinler tarafından minarelerden ya da farklı mekânlardan melodik bir tarzda icra edilmeye başlanmıştır. “İslam Medeniyetinde Salâ ve Salavat Geleneği (Anadolu Örneği)” adlı eserimizde salâ ve salavatlan hem tarihsel hem de kültürel balamdan dört bölümde incelemiş bulunmaktayız. Giriş bölümünde mûsikî ve dinî mûsikîyi genel manada incelerken mûsikî ve dinî mûsikî alanında yazılmış kaynaklardan faydalandık. İkinci bölümde salâtü selâmın dinî ve kültürel yönü üzerinde durduk. Üçüncü bölümde salâtü selâm, dinî mûsikî yönünden ele alınmış, hem cami hem de tekke mûsikîsi formu olarak değerlendirilmiştir. Minareden okunan salâtü selâm ile cami ve tekkelerde besteli bir şekilde okunan salavat formunun okunuş farklılıktan belirtilmiştir. Dördüncü bölümde de salâtü selâmın okunma maksatlarına göre bir tasnife gidilmiştir. Özellikle bazı tarikat erbabının okudukları ve özel isimlerin kullanıldığı salavat formu işlenmiştir. Sonuç bölümünde ise araştırmamızla ulaştığımız bilgi ve neticeleri özet mahiyetinde değerlendirmeye tâbi tuttuk. Sonucun akabinde ise eserimizin büyük bölümünü teşkil eden EK bölümünde, hem yazılı hem de yeni kaydedilmiş salâ ve salavat formlarının notalarını makam sırası gözetilerek farklı başlıklar altında listeledik. Her notanın altında, eserin referans olarak nereden ya da kimden alındığını zikrettik.