“Allah’a sığınan Allah’ı bulur.
İnsanın nefsi ve şeytanı Allahu Zülcelal’den sığınmasına engel olur.
Korkular sığınmaya engeldir.
İnsan bu, korkunca sığınamaz; kaçmaktan sığınacak yer bulamaz.”
…

Okurken yer yer gözyaşı döktüğüm ender eserlerden bir tanesi. Defalarca okunması, özümsenmesi, idrakına varıp hale geçirilmesi gereken bir kitap.

“Adam kendisinin cehennemde yanmasından korkuyordur. Korkuyla namaz kılıyordur. Onun takvası korkunun takvasıdır.

Adam vardır muhabbetin takvasındadır. Allahu Zülcelal nimetlerinden verdi diye namaz kılıyordur.

Adam vardır, ne verdi diye ne vermedi diye düşünmez. Sadece O’na secde ediyordur.

Sadece O’na doğru, Hikmeti İlahi içinde kaybolmuş takvanın takvasındadır.”
…

Takva konusunu bu eser gibi her yönü ile anlatan bir esere daha rastlamadım. Fütuhat böyle bir şeymiş demek ki.

Rabbim, nefsimizin kurgulamış olduğu sanal takvadan bizleri korusun. Hakiki takvayı nasip eylesin. Okumadıysanız okuyunuz efendim, okuyunuz…